Uit een nieuwe analyse van UNICEF en Save the Children blijkt dat het aantal kinderen dat in multidimensionale armoede leeft – zonder toegang tot onderwijs, gezondheid, huisvesting, voeding, sanitaire voorzieningen of water – sinds het begin van de pandemie met 15 procent is toegenomen.
Het aantal kinderen dat in multidimensionale armoede leeft is gestegen tot ongeveer 1,2 miljard als gevolg van de COVID-19-pandemie. Dit is een toename van 15 procent van het aantal kinderen dat in een arm land met een laag of gemiddeld inkomen leeft, ofwel 150 miljoen extra kinderen sinds de pandemie eerder dit jaar toesloeg.
De multidimensionale armoedeanalyse maakt gebruik van gegevens over de toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting, voeding, sanitaire voorzieningen en water uit meer dan 70 landen. Het benadrukt dat ongeveer 45 procent van de kinderen in de landen die vóór de pandemie werden geanalyseerd, ernstig verstoken was van ten minste één van deze kritieke behoeften.
Hoewel de analyse al een slecht beeld geeft, waarschuwt UNICEF dat de situatie in de komende maanden waarschijnlijk zal verslechteren. Save the Children en UNICEF zijn vastbesloten om deze veranderende situatie te blijven volgen en samen te werken met regeringen en het maatschappelijk middenveld om deze het hoofd te bieden.
“COVID-19 en de lockdown maatregelen die zijn opgelegd om de verspreiding ervan te voorkomen, hebben miljoenen kinderen dieper in de armoede geduwd”, zegt Henrietta Fore, directeur van UNICEF. “Gezinnen die op het punt stonden om aan de armoede te ontsnappen, zijn teruggetrokken, terwijl anderen een niveau van ontbering ervaren dat ze nog nooit eerder hebben gezien. Het meest verontrustend is dat we dichter bij het begin van deze crisis staan dan het einde ervan.”
Het rapport merkt op dat kinderarmoede veel meer is dan een monetaire waarde. Hoewel monetaire armoedemaatregelen zoals het gezinsinkomen belangrijk zijn, geven ze slechts een gedeeltelijk beeld van de benarde situatie van kinderen die in armoede leven. Om de volledige omvang van kinderarmoede te begrijpen, moeten alle potentiële ontberingen rechtstreeks worden geanalyseerd. Dit wijst ook op de noodzaak om een multisectorieel beleid ten uitvoer te leggen dat gericht is op gezondheid, onderwijs, voeding, water en sanitaire voorzieningen en op ontberingen op het gebied van huisvesting.
Sociale bescherming, inclusief fiscaal beleid, investeringen in sociale diensten en werkgelegenheids- en arbeidsmarktmaatregelen ter ondersteuning van gezinnen zijn van cruciaal belang om kinderen uit de armoede te halen en verdere verwoesting te voorkomen. Dit omvat het uitbreiden van de toegang tot hoogwaardige gezondheidszorg en het bieden van de instrumenten en technologie die kinderen nodig hebben om hun onderwijs op afstand voort te zetten alsook het investeren in gezinsvriendelijk beleid, zoals betaald verlof en kinderopvang.
“Deze pandemie heeft al de grootste wereldwijde noodsituatie op het gebied van onderwijs in de geschiedenis veroorzaakt, en de toename van de armoede zal het voor de meest kwetsbare kinderen en hun gezinnen zeer moeilijk maken om het verlies goed te maken“, aldus Inger Ashing, CEO van Save the Children. “Kinderen die onderwijs verliezen, lopen meer kans om gedwongen te worden tot kinderarbeid of een vroeg huwelijk en jarenlang vast te zitten in een cyclus van armoede. We kunnen het ons niet veroorloven dat een hele generatie kinderen het slachtoffer wordt van deze pandemie. De nationale regeringen en de internationale gemeenschap moeten zich inspannen om de klap te verzachten.”
Er zijn niet alleen meer kinderen die in armoede leven dan voorheen, ook de armste kinderen worden armer, zo staat in het verslag Vóór de pandemie bedroeg het gemiddelde aantal ernstige tekorten per kind ongeveer 0,7. Nu is het naar schatting met 15 procent gestegen tot ongeveer 0,85 procent.
“We moeten nu handelen om te voorkomen dat er nog meer kinderen in de basisbehoeften van het leven, zoals school, medicijnen, voedsel, water en onderdak, worden achtergesteld“, aldus Fore. “Regeringen moeten prioriteit geven aan de meest gemarginaliseerde kinderen en hun gezinnen door middel van een snelle uitbreiding van de socialebeschermingsstelsels, met inbegrip van geldtransferten en kinderbijslagen, mogelijkheden om op afstand te leren, gezondheidsdiensten en schoolmaaltijden. Door deze cruciale investeringen nu te doen, kunnen landen zich beter voorbereiden op toekomstige schokken”.